94.

w końcu przyszło słońce, i można było poczynić odpowiednią sesję.

wyszło tak:

więcej zdjęć - na Ravelry.

teraz proszę moją dietę, żeby z większym impetem spalała ten tłuszczyk, co tu i ówdzie wystaje, żebym mogła w pełni cieszyć się tym cudem, moim sreberkiem:)

nie chcecie wiedzieć, ile robótek mam aktualnie na drutach. ale wszystko ma sens i cel, bo rozgrzebane miałam trzy, potem wpadło zamówienie, a wczoraj się lekko wściekłam, bo po raz kolejny okazało się, że nie mam długiego, rozpinanego sweterka, który można zarzucić na podkoszulkę wiosną, latem, jesienią i zimą (mam tylko jeden długi, rozpinany sweter, na mrozy -20:/, oraz pasiaka, ale pasiak nie ma guzików, za to ma kaptur, przez co do bardziej eleganckich koszulek jednak nie pasuje), więc musiałam, po prostu musiałam zacząć coś właśnie takiego - i robiąc w szaleńczym tempie zrobiłam od góry niemal do pach. zatem mam dwa priorytety - zamówiona tunika i mój Szaraczek.
pędzę dziergać!

93.

znacie ten cudowny moment, kiedy do końca robótki zostało kilka rzędów, w szafie czekają piękne, nowe włóczki, a w głowie milion pomysłów??
jestem w takim momencie właśnie. kończę moje stalowosrebrne cudo. zmieniłam mu trochę dół - ponieważ, wbrew obawom, zostało mi trochę włóczki, postanowiłam spruć fragment robiony ryżem i troszeczkę wydłużyć sweterek, dolną listwę kształtując ściegiem francuskim.
jeszcze jakieś 15 rzędów, i wszystko będzie gotowe.
nawet guziczki są już przyszyte, a nitki pochowane, bo nie sądziłam, że włóczki wystarczy na przedłużenie!

a, i wiecie, co? postanowiłam spruć czerwoną, hameltonową sukienkę. proszę nie protestować i rąk nie załamywać. po prostu - od zrobienia nie założyłam jej ANI RAZU. nie czuję się w niej dobrze, po blokowaniu wyszła lekko luźna, co mnie dodatkowo poszerza i przeszkadza. nie pomaga mi dopasowanie specjalnym "sznureczkiem". nie i już.
szkoda włóczki, żeby marnowała się, leżąc w niewykorzystywanym projekcie. a jak przerobię ją na Snowbirda, takiego, jak zrobiła Jola, to na pewno będę użytkować długo i z zadowoleniem.

teraz zmykam - lecę na spotkanie.
zdjęcia - mam nadzieję, jutro...słońce! czy słońce mnie słyszy? ma być, jutro, do zdjęć przyświecać!

92.

noo wreszcie udało mi się przerzucić jakieś zdjęcia. ostatnio ciągle komputery wiszą, naprawiają się, zmieniają - zamieszanie.

zrobiłam chwilę temu kilka zdjęć przecudnej urody włóczce, którą chwaliłam niżej - i chwalę nadal.


dzianina jest już na zupełnie innym etapie - ot, zostało 2/3 rękawa, a robota pali mi się w rękach. jest ciężka, lejąca, miękka. włóczka nie mechaci się w robocie i nie haczy. ma piękny, jedwabny połysk, nie nachalny, ale nadający delikatną nutkę elegancji.
o tym, że zdjęcia nie do końca oddają, mogą poświadczyć dziewczyny, które w sobotę oglądały sweterek na żywo na spotkaniu.
zdjęcia ze spotkania pokazała u siebie Asia. było baaaaardzo miło, kilka nowych włóczek, nowych dzianin, nowych tematów...a kolejny raz spotykamy się 9 kwietnia!

a tutaj - sto lat temu obiecana Gąsienica - na ludziu. noszę ją non stop, gdzie tylko się da i w mnóstwie kombinacji. kochom jom!

91.

ja tylko na chwilkę, bo ostatnio jakoś wena do pisania mi spadła.

kolejne spotkanie dziewiarek krakowskich i okolicznych (a jeśli są chętne osoby i z dalszej "okolicy", to też zapraszamy!) odbędzie się standardowo w Dyni przy ul. Krupniczej 20 w najbliższą sobotę, 12 marca o godzinie 13.
ZAPRASZAMY:)))

obiecuję, napiszę więcej, tylko ostatnio mamy zamieszanie komputerowe i z tego wynikają problemy ze ściągnięciem i obróbką zdjęć. a bez zdjęć - to bez sensu;)